De eerste kennismaking met Indonesie!

Bahasa Indonesia les

Het is bijna 1 maand geleden dat we zijn gearriveerd in Indonesië. De tijd vliegt hier voorbij! Inmiddels heb ik al 2 weken taalles gevolgd. Ik heb gekozen voor 5 weken lang 3x per week les in een internationaal klasje. Er wordt klassiek lesgegeven door een Indonesiër die dit al 20 jaar doet. Met z'n allen hem nazeggen, dingen onthouden door liedjes te zingen, woordjes stampen en huiswerk maken!  Ook qua tools houdt het op bij stencils en een whiteboard. Het is even weer wennen om zo te leren, wel gaat m'n Indonesisch vooruit! 

Confronterend overigens, om met 9 dames en 1 man in het lokaal te zitten. Tja, over het algemeen is het toch zo dat de vrouw met de man mee gaat, hoe heerlijk stereotype. Ik moet er nog erg hard aan wennen en m'n geëmancipeerde kant behoorlijk in toom houden ;-). 

Mannen hebben in deze samenleving een behoorlijk dominante rol. Wat misschien niet zo gek is, omdat Indonesië het grootste moslimland ter wereld is met 250 mln mensen, en 95 procent moslims. (Dit komt overigens ook doordat je bij geboorte verplicht moslim bent, tenzij je anders aangeeft). Of je getrouwd bent en hoeveel kinderen je hebt, is dan ook zo'n beetje het eerste wat ze aan je vragen. Toen Pieter op z'n werk vertelde dat hij met mij "getrouwd" is, maar we geen kinderen hebben was de reactie" O, dan wordt het tijd dat je er nog een vrouw bij neemt". (Sorry?!!!). Wat me inmiddels echter wel duidelijk is, is dat ze het niet zo nauw nemen met dat huwelijk. Veel mannen hebben meerdere vrouwen (er bij) en dat wordt blijkbaar normaal gevonden. In ieder geval zo normaal dat je in week 1, tegen je nieuwe baas dit soort uitspraken durft te doen. Ook in taalles 3 kwam er een liedje langs " Ik hou van jou, Alleen van jou" "Aku cinta kamu, hanya kamu". Dat laatste is dus geen overbodige luxe om er hier bij te vertellen! Vrouwen aan de andere kant voelen zich hier erg aangetrokken tot westerse mannen. Nee mannen, niet omdat ze jullie zo knap vinden, maar vooral omdat jullie als wandelende geldboom worden gezien en daarmee entree bieden tot een luxe leven.

Frikandel speciaal, ja echt! 

Hoewel ik nooit verder ben gekomen dan een blauwe maandag bedrijfshockey,  heb ik me aanmeld bij de " Pink Wanita's" een Nederlandse damesteam. Na een potje flink zweten op de woensdagavond (ook dan is het nog tegen de 30 graden) is de derde helft in de kroeg minstens zo belangrijk. Daarbij wordt er zelfs frikandel speciaal geserveerd.

Anyway, in deze kroeg (en in andere) heb ik wel verbaasd gestaan over de verhoudingen in het publiek. 30 % bejaarde, dan wel onverzorgde bierbuiken (sorry), 50% Indonesische cocktail drinkende  "fotomodellen" en dan nog 20% " normaal publiek". Ineens denken westerse mannen indruk te maken met hun danspasjes, hoe later op de avond hoe gekker :-). Eerlijk gezegd had ik dit niet zo openlijk en in deze mate in Indonesië verwacht! 

De 3e helft met de Pink Wanita's

Ondanks dat Indonesie het grootste moslimland is, horen wij niet zo veel over de radicale kant en de dreiging van ISIS. Terwijl we horen dat in Nederland er serieuze dreiging gesignaleerd is en dit het nieuws van de dag is/was.Wat hier veel actueler is, is het spel rondom de overgang naar de nieuw gekozen president. Het was een grote overwinning dat Jokowi is gekozen. Hij is de huidige gouverneur van Jakarta, heeft geen nauwe banden met het leger en is actief tegen corruptie. Hiermee heeft hij echter de belangen van zijn tegenstander tijdens verkiezingen, Probowo en de huidige (eerste rechtstreeks gekozen) president, Yudhoyono, in gevaar gebracht. 

Die hebben er nu, 3 weken voor zijn start, zelfs voor gezorgd dat er weer een flinke stap terug is gedaan in de democratie van Indonesie.  Die toch al niet zo ver ontwikkeld is, omdat deze pas sinds 1950 bestaat (dankzij het koloniale verleden). Ze hebben er voor gezorgd dat er een wetsvoorstel is aangenomen, waardoor alle gouverneurs, districtshoofden en burgemeesters voortaan niet meer democratisch door de lokale bevolking worden gekozen. Ze worden net als in het regime van Soeharto  aangewezen door een " democratisch samengestelde commissie". Met andere woorden, zo kunnen ze ervoor zorgen dat ze vanuit Jakarta hun eigen vriendjes op machtige posities zetten. Politiek staat hier ongeveer gelijk aan fraude. Elke dag wordt er wel iemand opgepakt door de corruptie bestrijding (KPK). Een onafhankelijk orgaan, al gaan er geruchten dat er ook daar te veel Ferrari's voor de deur staan....

Inmiddels hebben we zelf ook kennis gemaakt met de smeerolie van het Indonesische systeem. We zijn in week 1 naar Singapore gevlogen om daar door een " agent" ( lees: Afghaan op Crocs in een bezemkast op de 10e verdieping) geholpen te worden bij stap 1 in het verkrijgen van onze verblijfsvergunning (Kitas). Gevolgd een week later door stap 2 in Jakarta. Hoewel er 50 wachtenden voor ons waren, stonden we binnen 10 minuten weer buiten. En niet omdat iedereen zo efficiënt geholpen werd. In ieder geval is het resultaat dat we legaal in Indonesië kunnen blijven! Dit biedt mogelijkheden om nu ook een belastingnummer, bankrekening, rijbewijs etc. aan te vragen. Daar ben ik nog wel even mee bezig...

Ook ben ik aan het uitzoeken wat de mogelijkheden voor mij zijn om aan een werkvergunning te komen. Denk maar niet dat je op z'n Nederlands naar een website kan gaan met stap 1-10 uitgelegd hoe je daar aan komt! Als er al regels op papier staan is het geen garantie dat dit ook de nieuwste regels zijn die daadwerkelijk gelden. De kans is groot dat het me zonder begeleiding (agent) niet gaat lukken om dit voor elkaar te krijgen. Ook onder expats is er geen 1,2,3 tje van de mogelijkheden en hoe je dit voor elkaar krijgt. Inmiddels heb ik echter wel wat verschillende mensen gesproken, waardoor ik verschillende mogelijkheden begin te zien. Dat is goed nieuws! 

Hoezo duurzaam....

Dan moet ik natuurlijk nog wel een beeld krijgen wat ik hier dan kan doen, met mijn achtergrond. Een bijeenkomst van de INA, de Nederlands-Indonesische Kamer van Koophandel heeft me wat eerste ideeën gegeven. Hier heb ik door presentaties van grote bedrijven (Bintang, Friesland Campina, DHV-Haskoning etc.) het een en ander mee gekregen over de ontwikkelingen als het gaat om duurzaamheid en ook arbeidsproductiviteit. Wat ik er in ieder geval heb opgestoken is dat als bedrijven meer duurzaam willen zijn, dit lang niet altijd mogelijk blijkt door een gebrek aan kennis, danwel materialen (alles moet tenslotte ingevoerd worden). Een oplossing is het verbeteren van het onderwijs, zodat ook meteen de arbeidsproductiviteit omhoog gaat (en uiteindelijk de welvaart etc.) Dat betekent dus dat er nieuwe beter geschoolde generatie op de arbeidsmarkt komt, terwijl van oudsher senioriteit je verder brengt in de hiërarchie. Het is pas een eerste beeld, maar het roept al allerlei vraagstukken op waar ik enthousiast van word!

We hebben ook een schoon park gevonden

In het weekend proberen we meer van Jakarta te zien, zowel de mooie als de minder mooie kanten. Naast de meest luxe shopping mals, restaurants etc.  zijn er ook nog te veel buurten die uit niets meer bestaan dan provisorische huisjes, zo'n beetje boven het riool. Er is hier overal zoveel afval, plastic en vervuild water, dat ik me afvraag hoe er nog te leven valt in deze vuilnisbelt. Zeker in de arme buurten is de duurzaamheid ver te zoeken! Binnenkort ga ik mee naar een school op een van de vuilnisbelten om als vrijwilliger te helpen. Ik heb er enerzijds zin in en hoop dat ik me dan ook enigszins verstaanbaar kan maken in het Bahasa. Anderzijds zie ik er een beetje tegenop, maar het is wel het minste wat ik hier terug kan doen.

Verder moet ik nog erg aan de warmte en de stad wennen. Ook voor Indonesiërs is het op dit moment erg warm, met ca. 35 graden. Ik probeer zoveel mogelijk de airconditioning uit te laten, maar soms heb ik het echt even nodig! Ook kan je door de drukte in het verkeer niet al te veel op en dag plannen. Zo kost het me al meer dan een uur om de 7 km naar taalles te overbruggen met de taxi! En nee dat is geen luxe probleem, openbaar vervoer moet hier nog aangelegd worden. Bij al mijn taxi ritjes is Google maps mijn grootste vriend, want geen enkele taxi chauffeur heeft navigatie. En de weg kennen ze vaak niet, of ze doen alsof om nog een rondje extra te rijden ;-). Er is ook een prachtige uitdrukking voor, waarmee je aangeeft dat je je van de domme houdt  "Kura-kura dalam perahu", letterlijk betekent het; " je gedragen als een schildpad in een boot". Ja, dan raak ik de weg ook wel een beetje kwijt....