De eerste keer........

Voor mijn gevoel is er niet zoveel veranderd sinds mijn laatste blog.  Als ik die echter zelf nog eens nalees, nu ik hier met mijn koffietje zit, klopt dat toch niet. De taalles is inmiddels afgesloten met een heus examen en daarmee heb ik ook mijn eerste Indonesische diploma behaald. Er staat ook een toelichting in het Indonesisch hoe ik het heb gedaan in de klas. Dat kan ik alleen nog niet lezen:-).

Er zijn deze maand nog veel meer “ eerste keren” geweest. Zo was er de eerste keer:

In Indonesische stijl op een bruiloft 

-   Op m'n eigen bank een filmpje kijken; want de container is gearriveerd! Ondanks uitladen in een tropische regenbui is (bijna) alles goed overgekomen. Zo word het huis al een stuk meer thuis...

-   Bezoek uit Nederland!; samen hebben we een tripje naar Bali gemaakt. Een heerlijk weekend op het strand liggen en wegspoelen met het bodyboard in veel te hoge golven!

-   Naar een traditionele Indonesische bruiloft: op zondagochtend om 10 uur, met water en veel eten....

-   Golfles: de Fransman Bruno gaat ons proberen een goede "swing" te leren! Prima "sport" in deze warmte en in een land met golbanen op toplocaties!

-   Flink ziek worden; na een etentje in een restaurant was het wel heel toevallig dat er 8 van de10 ziek zijn geworden ;-(.

-  Op de fiets in Jakarta!: waarbij ik tijdens een poging tot een selfie meteen opgeschrikt wordt door een scooter ongeluk voor m’n neus

-  Een Nederlandse traditie in Indonesie meemaken: ik was zwarte piet bij de intocht van Sinterklaas! Ook heeft Sinterklaas pakjes uit Spanje in de container gestopt, voor ons eigen Sinterklaasavondje met pepernoten.

-   Lopen over de allerdrukste straat van Jakarta:  tijdens autoloze zondagochtend en tig keer gevraagd worden om selfies te maken met giechelende groepjes jongens of meiden

-    Je echt afvragen of je de Indonesische manier van doen ooit gaat snappen!

Selfies met Indonesiers ;

Discussies over zwarte piet zijn hier niet 

Dit is hoe je in een week een put graaft

Er gebeuren dus veel leuke dingen! Onvermijdelijk zijn er af en toe ook minder leuke verrassingen, bijv. in het huis. Zijn het niet de tegels die spontaan de vloer uit knallen, dan is er een lekkage na een flinke regenbui, of de andere keer juist een gebrek aan water. Na al een paar keer bij het opstaan onaangenaam verrast te zijn dat er geen water uit de douche komt, en na 6! pogingen van de mannetjes van de huisbaas om dit op te lossen, was ik toch wel klaar met de Indonesische houtje-touwtje manier van repareren. Wat blijkt als Hoofd Maintenance erbij word gehaald? De huidige put, die 30m diep is, staat droog en er moet een nieuwe put worden gegraven. Een week lang heb ik 3 mannen in de tuin gehad om dit met provisorisch gereedschap voor elkaar te krijgen.

Tja water komt hier niet uit de waterleiding, maar ieder huishouden heeft z'n eigen put. O.a. deze manier van watervoorziening zorgt er voor dat de stad elk jaar 7 cm lager komt te liggen. Je begint te begrijpen waardoor Jakarta snel overstroomt! Helaas is er geen andere optie om aan water te komen dus ja, ook wij helpen hier een handje aan mee.

De eerste overstromingen...

Die eerste overstromingen hebben we inmiddels ook al meegemaakt! Bijna elke dag valt er nu wel een flinke tropische bui, die aangeeft dat het regenseizoen is begonnen. De regenbuien zijn zo hevig dat het riool (wat vaak vol rommel zit) het niet aankan. Het water kolkt over de straten en je ziet op die plekken zelfs kinderen op straat zwemmen! Het verkeer zit helaas dan wel muurvast! Op de ergste dag heb ik 6 uur in de auto doorgebracht binnen een straal van 20 km vanaf ons huis! Helaas hoort ook dit bij het leven in Jakarta…

Overigens komen de files niet alleen door de regen, maar ook door de vele demonstraties die er zijn in het centrum. De nieuwe president is lekker voortvarend van start gegaan en heeft een aantal maatregelen genomen die zeker nodig zijn. Maar wel pijn doen. Zo heeft hij o.a de subsidie op de benzine en diesel verlaagd, zodat mensen 2.500 Roepia meer (ca. 20%)moeten betalen per liter. Dit is nogal een omstreden maatregel. Hij moet echter wel om geld vrij te maken voor alle hervormingen en investeringen die er nodig zijn om Indonesie een stap verder te helpen. Deze subsidies zijn nl. opgelopen tot ca.$ 20 miljard (meer dan 10% van het bbp) en daarmee meer dan er bijv. besteed wordt aan onderwijs, logistiek en zorg.

Een prachtige vis

Tja en zo zit er achter alles hier wel een verhaal. Ik ben ook naar de kleuterschool en een aantal keer naar een weeshuis geweest voor vrijwilligerswerk. De vuilnisbelt stonk uiteraard, zat vol vliegen en de school was bijzonder sober, maar het viel me naar omstandigheden toch nog mee. Terwijl de moeders door het raam hingen om te kijken, kwamen de kindjes na wat steelse blikken naar de bulehs (blanken), wel los. Er is niets meer beschikbaar dan strikt noodzakelijk, dus knutselen is een luxe en stimuleert ze op een andere manier. Ik heb met blije, toch redelijk verzorgde kindjes een prachtige vis gemaakt ;-). 

Het weeshuis ziet er wel heel netjes uit, maar de situatie is op een andere manier jammer. Er zitten daar zowel gezonde als niet gezonde kindjes. Dit kunnen wezen zijn, maar net zo vaak zijn ze achtergelaten. Dit komt soms door de simpele reden dat vrouwen geen borstvoeding kunnen geven en geen geld hebben voor melkpoeder. Soms omdat de kinderen niet gezond zijn. Het probleem is dat ze geloven dat je in het geval van een ongezond kind gestraft wordt en dat dit ongeluk brengt. Veel mensen leven van hun eigen handeltje en die kun je met een ongezond kind wel vergeten, want mensen zullen niet meer bij je kopen. Aangezien er geen sociaal vangnet is, kan je dan niet meer voor jezelf en wellicht andere kinderen zorgen. En kan je dan je kind maar beter achterlaten. Mijn simpele taak als vrijwilliger is om de kindjes wat extra aandacht te geven en uit te dagen met spelletjes, boekjes lezen etc. Dat vind ik niet zo moeilijk als die schatjes je om je nek vliegen!