Kerst in de tropen en de overblijfselen van een koloniaal verleden

Kerstfoto in Azie stijl; met gadgets! 

De feestdagen zijn al bijna weer vergeten, 2015 is alweer 20 dagen oud. Hoogste tijd voor een nieuwe blog! In Nederland vind ik december altijd een hele gezellige tijd. Samen met Pieter hebben we hier een poging gedaan dat gevoel boven te halen. Op Sinterklaasavond hebben we de airco goed koud gezet, Hollandse pot gekookt en onze cadeautjes uit Nederland uitgepakt. Kerst werd al wat lastiger, die palmbomen zijn moeilijk om te toveren tot kerstboom en met 95% moslims zijn er niet zoveel mensen die Kerst vieren. Ter compensatie hebben we onszelf op 1e kerstdag verwend met een top restaurant op de 56e verdieping en een prachtig uitzicht over Jakarta!

Kerstdiner op grote hoogte

Na kerst komen er vrienden uit Nederland en doen we het kerstdiner nog eens over. Het restaurant is prachtig en bevindt zich in een gebouw uit de koloniale tijd. Een van de weinige koloniale gebouwen wat nog in goede staat is. Ik word er wel even ongemakkelijk van, als ik op de muur tegenover me een levensgrote schildering zie. Het vertelt nl. het verhaal van een grote groep Indonesiers die gedwongen worden te doen wat de Nederlandse overheersers willen. Gelukkig word ik al snel afgeleid, als er weer eens een uitgebreide fotoshoot plaats vind, compleet met kerstgadgets en de inmiddels bekende selfie sticks. Dat willen wij ook!

Toch houd het me wel bezig wat we hier als Nederlanders allemaal hebben gedaan. Ik heb m’n vrije tijd goed gebruikt om er ook een aantal boeken over te lezen. Hoewel er hier niet veel meer over is van het oude Batavia, waan je je af en toe even terug in de tijd. Dat gevoel bekruipt me bijvoorbeeld als ik op de kerstborrel in een huis van de Nederlandse ambassade sta. Omringd door Nederlanders krijg ik een drankje aangeboden door een Indonesische man in uniform met witte handschoentjes. Ook een bezoek aan het Ereveld is confronterend. Het is een grote begraafplaats voor zowel Nederlandse als Indonesische KNIL-militairen en krijgsgevangenen. Op deze mooie en rustige plek midden in het hectische Jakarta word ik er wel even stil van, als ik me realiseer hoeveel mensen omgekomen zijn.  En bedenk dat ik hier vervolgens een halve eeuw later zelf weer als Nederlander woon. Als een Indonesier vraagt waar ik vandaan kom, zeg ik dan ook het liefst mompelend dat ik een Nederlander ben. Gelukkig kijken de Indonesiers het liefst vooruit en zijn ze positief ingesteld!

Het is overigens bijzonder om te zien dat deze begraafplaats in hartje centrum van Jakarta ligt, terwijl dit bij de aanleg rond 1950 nog kilometers buiten de stad lag. Het maakt nog maar eens duidelijk hoe snel de groei hier gaat.

Ereveld Menteng

Mooie tempel tradities op Bali 

Na kerst gaan we naar Bali. Het is even slikken bij het ontbijt, als we zien dat die ochtend de Air Asia vlucht verdwenen is. Maar goed, aan de andere kant schijnt dit wereldwijd het veiligste vliegjaar ooit te zijn (allleen niet in Azie!).  Op het hindoestische Bali zien we als voorbereiding op het nieuwe jaar veel rituelen. In optocht zien we ze in prachtige kleding met offers richting een van de vele tempels trekken. 

Bij een rondrit over het minder toeristische deel van Bali ontdekken we echter ook een minder elegante en mooie traditie, een hanengevecht! Hoewel ik al vermoed dat het niet diervriendelijk is, wint mijn nieuwsgierigheid het. Alle mannen van het dorp hebben zich verzameld met een stapeltje roepia’s in hun handen, om te kunnen wedden op een haan. Dan worden de hanen nog een keer extra opgefokt,  voorzien van een mes om hun poot en begint het gevecht. Het eindigt al snel met een dodelijke afloop. Dan zie ik dat er alleen twee vrouwen welkom waren om de (hanen?) sateetjes te bakken….Jammie….

Hanengevecht: ook deze tradities horen er bij...

Dan is het nieuwe jaar aangebroken en horen we ook hier uiteraard over de vreselijke aanslag in Parijs. Het oprukken van de IS en de toename van extremisme begint hier, onder andere door dit soort gebeurtenissen, wel een onderwerp te worden. Toch is iedereen over het algemeen vreedzaam en zie ik ook zoveel goede dingen! 

Tenslotte is voor mij persoonlijk het nieuwe jaar goed begonnen! De sollicitatie gesprekken die ik met name in december heb gevoerd krijgen een vervolg en vorige week heb ik m’n keuze gemaakt. Ik ga aan de slag voor Tebodin, een engineering bureau, waar ik enerzijds ga helpen om de organisatie verder te ontwikkelen en anderzijds regionaal een aantal projecten/landen ga coordineren. Er wordt nog gewerkt aan mijn werkvergunning, maar mijn kennismaking met het werkende leven in Indonesie zal niet lang meer duren!